Postawa zaufania pozwala przekraczać granice ludzkich niemożności, w wymiarze osobistym, ale także i społecznym. Pozwala chrześcijanom różnych Kościołów prowadzić dialog mimo ciągle dzielących ich, bolesnych różnic.
3. Pragniemy wyrazić radość, że wśród miast, które stają na drodze Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię, inicjowanej od ponad trzydziestu lat przez braci z Taizé, znajdzie się w tym roku Poznań. Z szacunkiem podchodzimy do dzieła założyciela Wspólnoty brata Rogera i jego następcy brata Aloisa oraz ich Współbraci. Wartym przypomnienia jest szczególna miłość brata Rogera do Polaków, głęboko zakorzeniona w rozumieniu naszej historii. Istotnym elementem związków Taizé z naszym regionem jest działalność pochodzącego z Poznania brata Marka, pierwszego wśród braci Polaka, którego świadectwo promieniuje na ziemi wielkopolskiej a także poza jej granicami.
Dla wielu młodych Wielkopolan Wspólnota z Taizé stała się ważnym etapem na drodze odkrywania osobistej wiary. Niezwykle istotne okazywało się odczytanie na nowo przesłania ewangelicznego, zawartego min. w trzech „odsłonach" urzeczywistnianych w życiu chrześcijańskim w duchu błogosławieństw: radość, prostota, miłosierdzie.
4. Cieszymy się, że przesłanie z Taizé porusza młodych. To w ich dojrzewaniu i chrześcijańskich postawach musimy upatrywać znaków nadziei na przyszłość. Kluczowe wydaje się być w tym względzie właściwe kształtowanie wrażliwości na wiarę i świadectwo z niej płynące, zwłaszcza w obliczu wielorakich współczesnych propozycji i złudnych miraży.
5. Trzeba, by Wielkopolska stawała się - jak określał to brat Roger - ziemią gościnną. Zastanawiamy się, co możemy ofiarować młodym, którzy przybędą do nas pod koniec roku. Jeśli wspólnota z Taizé mobilizuje nas do odkrywania znaków nadziei, to jesteśmy przekonani, że spotkanie poznańskie stanie się okazją do ich odkrycia w pokładach naszego dnia współczesnego oraz dziedzictwa, którego jesteśmy dziedzicami na ziemi początków chrześcijaństwa i państwowości polskiej.
Dobrze byłoby, gdybyśmy przybywającym mogli ukazać nasze znaki zaufania w postaci różnych miejsc, w których buduje się chrześcijańska radość i nadzieja.
6. Spotkanie to - mamy nadzieję - stanie się okazją do wzmożenia aktywności wielu parafii i środowisk. Przesłanie z Taizé ma szansę pomóc - w naszej konkretnej rzeczywistości - odkrywać Kościół jako rzeczywistość komunii. Prowadząc do jego oczyszczenia i wydobycia entuzjazmu płynącego z wiary, znajdującego wyraz w pogłębieniu życia osobistego i licznych inicjatywach, budujących wspólnotę kościelną a także przekraczających mury świątyń. Wspomnijmy refleksję brata Rogera: Kiedy Kościół słucha, leczy, niesie pojednanie, staje się tym, co najjaśniejsze w nim samym: przejrzystym odblaskiem miłości i jeszcze więcej - bezmiarem pocieszenia. Jeśli rozległe obszary świata są dla wiary ziemiami pustynnymi, musimy należeć do tych, którzy otwierają drogi komunii, uciszenia i pojednania.
„Miasto człowieka" nie wzrasta tylko dzięki odniesieniom do praw i obowiązków, ale jeszcze bardziej i w pierwszym rzędzie dzięki relacjom bezinteresowności, miłosierdzia i komunii (Benedykt XVI, Caritas in veritate, 6).
7. Szczególnym wyzwaniem może być dla nas - zwłaszcza dla młodych - piękno liturgii ofiarowanej przez Taizé. Uważne skupienie, wspólny powtarzany po wielokroć śpiew podkreślający głębokie prawdy, mowa ciszy przy prostocie wyrazu mogą stawać się szczególnym świadectwem i wyzwaniem. Rodzi to pytanie o dbałość o naszą liturgię i śpiew w kościele, zwłaszcza że tym, co może najmocniej poruszyć ludzi jest piękna i prosta liturgia.
8. Przesłanie z Taizé uczy też wrażliwości serca. W obliczu cywilizacji tracącej podstawowy przymiot, jakim jest wrażliwość na sprawy wiary i Bożej obecności, przywracanie jej i wsłuchiwanie się w Głos Boży staje się podstawowym wyzwaniem, któremu winniśmy sprostać.
9. Wyrażamy nadzieję, że mieszkańcy Poznania i okolic otworzą swoje serca i domy rzeszom przybywającej młodzieży. Niech nasza Archidiecezja stanie się ziemią szczególnej gościnności.
Przybywającym z innych krajów Europy i świata, a także gościom z innych zakątków naszego kraju, życzymy odkrycia blasku wzajemnego zrozumienia we wspólnocie wiary. Niech Europejskie Spotkanie Młodych, które odbędzie się wkrótce w Poznaniu, stanie się okazją do uczenia się sztuki dialogu.
Poznań, 29.10.2009
Podpisali:
prof. dr hab. Czesław Błaszak, dr med. Szczepan Cofta, ks. prał. dr Paweł Deskur (sekretarz), prof. dr hab. med. Janusz Gadzinowski, prof. dr hab. Bohdan Gruchman (przewodniczący), prof. dr hab. Tomasz Jasiński, prof. dr hab. Andrzej Legocki, prof. dr hab. Wojciech Łączkowski, mec. Andrzej Marcinkowski, prof. dr hab. Roman Słowiński, prof. dr hab. Jan Węglarz (wiceprzewodniczący), mgr Grażyna Ziółkowska.
